ดนตรีไทยกับการประยุกต์ใช้

ดนตรีไทยกับการประยุกต์ใช้
            ดนตรีไทยเป็นมรดกทางภูมิปัญญาและวัฒนธรมมที่มีความหมายและความสำคัญของคนไทย หลักการของดนตรีไทยมีลักษณะเช่นเดียวกับดนตรีของทุกชาติในโลกคือ เป็นผลงานการสร้างสรรค์ของนักดนตรี  ที่มีเป้าหมายเพื่อใช้ในกิจกรรมทางสังคมและวัฒนธรรม  ตั้งแต่ในระดับส่วนบุคคล ระดับสังคมขนาดย่อยที่สุดไปจนใหญ่ที่สุด  คือ ในระดับโลก

1) ดนตรีกับการพัฒนามนุษย์ 

      การพัฒนามนุษย์มี 2 ส่วน คือ ส่วนแรก เป็นการพัฒนาทางกายภาพ ในวงการแพทย์ได้แนะนำให้มนุษย์รับประทานอาหารให้ครบ 5 หมู่ ส่วนที่ 2 เป็นการพัฒนาทางด้านจิตใจและอารมณ์ เพื่อนำไปสู่สุนทรียภาพและการเห็นคุณค่าของชีวิต

2) ดนตรีไทยกับการผ่อนคลาย

    เพลงไทยมีวัตถุประสงค์ในการใช้ 3 ประการ คือ เพลงเพื่อพิธีกรรม เพลงเพื่อประกอบการแสดงและเพลงที่ใช้บรรเลงในโอกาสทั่วๆ ไป เพลงไทยจึงมีแนวเพลงที่ดำเนินไปอย่างเป็นทางการและอย่างไม่เป็นทางการ

3) ดนตรีกับการบำบัดรักษา

    การเจ็บป่วยของมนุษย์ จำแนกได้ 2 ลักษณะ คือ อาการเจ็บป่วยทางกาย และอาการเจ็บป่วยทางใจ สำหรับในส่วนของดนตรี  สามารถนำมาบำบัดผู่ป่วยที่เรียกว่า "ดนตรีบำบัด " ซึ่งใช้บำบัดทั้งทางกายและจิตใจ 

4) ดนตรีกับการศึกษา

     ในหลายสังคมและวัฒนธรรมถือว่าดนตรีเป็นวิชาของชนชั้นสูงและนักปราชญ์ราชบัณฑิตดนตรีบางประเภทได้รับการพัฒนาไปตามภูมิปัญญาของนักปราชญ์ทางดนตรี เช่น ดนตรีจีน ดนตรีกรีก ดนตรีอินเดีย เป็นต้น

5) ดนตรีกับการโฆษณาและประชาสัมพันธ์

      การโฆษณา หมายถึง การป่าวประกาศ การบอกกล่าว การเผยแพร่ข้อมูลให้ผู้อื่นทราบ เช่น การโฆษณาสินค้า เป็นต้น ส่วนการประชาสัมพันธ์ หมายถึง การสื่อสารข้อมูลต่างๆ ให้รับรู้และเข้าใจถูกต้องตรงกัน การใช้ดนตรีในการโฆษณาและประชาสัมพันธ์ของไทยปรากฏหลักฐานมาตั้งแต่สมัยอยุธยา เรียกว่า  " ตีฆ้องร้องป่าว "

                                       ตัวอย่าง ดนตรีกับโฆษณา

6) ดนตรีกับธุรกิจ

การประกอบอาชีพดนตรีในปัจจุบันไม่ได้จำกัดอยู่ที่ศิลปินผู้สร้างผลงานการประพันธ์เพลงแต่ยังรวมไปถึงการเป็นนักดนตรี นักร้อง วาทยกรที่ทำหน้าที่อำนวยการให้จังหวะวงดนตรี ผู้เรียบเรียงเพลงหรือผู้รับจ้างบรรเลงดนตรีในรูปของคณะดนตรี ดังที่ปรากฏในงานมงคลสมรส งานเฉลิมฉลองต่างๆ

      6.1 การผลิตซีดีและดีวีดีดนตรีไทย

ตัวอย่าง ธุรกิจผลิตซีดี ดีวีดี

      6.2 นักวิชาการดนตรี ครูดนตรีและการผลิตผลงานวิชาการ คือ ผู้ที่ได้ศึกษาดนตรีอย่างลึกซึ้งจนเกิดความเชี่ยวชาญ หรือทำการวิจัยดนตรี จนได้ความรู้ด้านต่างๆ ทางด้านดนตรี นักวิชาการยังสามารถสังเคราะห์ความรู้ทางด้านดนตรีมาผลิตผลงานเขียน ในรูปแบบของตำราหรือหนังหสือ หรือรวมกลุ่มกันจัดทำเป็นวารสารดนตรีขายองค์ความรู้ให้แก่นักเรียน นิสิต นักศึกษาและผู้วนใจทั่วไป

      6.3 การตั้งคณะหรือวงดนตรีรับจ้างบรรเลงดนตรีในงานต่างๆ

      

     

     6.4 การเปิดสอนดนตรีในโรงเรียนดนตรีเอกชน คือ สถาบันรับสอนดนตรี ร้องเพลง ที่ไม่ใช่ของรัฐ แต่ก็ต้องมีการจัดหลักสูตรการเรียนการสอน ส่งกระทรวงศึกษาธิการ  ซึ่งกำลังเป็นที่นิยมในปัจจุบัน ผู้ปกครองส่วนใหญ่มักจะให้บุตรหลานของตนไปเรียนพิเศษ และศิลปินที่มีชื่อเสียงหลายคนก็เคยเรียนดนตรีจากสถาบันเหล่านี้

     

     6.5  การผลิตเครื่องดนตรีไทย คือ อุตสาหกรรมในการผลิตเครื่งดนตรีชนิดต่างๆ  ทั้งดนตรีไทย ดนตรีพื้นบ้าน ดนตรีสากล และการดำเนินธุรกิจด้านนี้ต้องใช้ทุนสูง จึงต้องมีการวางแผนการตลาด การศึกษาแหล่งจำหน่ายและแหล่งบริโภคสินค้า  

     6.6 ธุรกิจการจำหน่ายเครื่องดนตรี คือ อาชีพที่เปิดร้านขายเครื่องดนตรีและอุปกรณ์ด้านดนตรี ซึ่งเป็นที่นิยมในปัจจุบัน  ผู้ประกอบอาชีพนี้ต้องมีความรู้ ความสารถใสนการเล่นดนตรี ซึ่งจะเป็นการเสริมให้การค้าขายเจริญก้าวหน้า ศิลปินที่มีชื่อเสียงหลายคน นอกจากเล่นดนตรีแล้ว ยังหันมาเปิดกิจการจำหน่ายเครื่องดนตรีด้วย

     6.7 ธุรกิจห้องซ้อมดนตรี คือ สถานที่เปิดบริการให้กลุ่มนักดนตรีที่ไม่ห้องซ้อมดนตรีเป็นของตัวเอง เช่าชั่วโมงในการซ้อมดนตรี โดยจะคิดค่าบริการเป็นรายชั่วโมง  ชั่วโมงละ 100-200 บาท และในห้องซ้อมดนตรีก็จะเครื่องดนตรีไว้ให้ซ้อมด้วย ซึ่งเหมาะสำหรับนักดนตรีที่กำลังฝึกเล่นดนตรีและยังไม่มีเครื่องดนตรีเป็นของตัวเอง